دوس دارم تنها باشم
اگه خوردم زمین تنها پاشم
میرم کنار اگه سد راشم
دوس ندارم زورکى تو لحظه باشم
تو شدى باعثه این همه فاصله
کیو خواست دلت گذاشتى خاطره
نه دیگه واقعا دیره
نمیخوام با تو باشم دیگه
اون روزا رو یادم ننداز
تازه داره از یادم میره
میگذره شبا از چشات سیاه تر
بعضى شبا دو سه روز طول میکشه
کلى ادم میان و میرن
ولى کسى نمیتونه واست اون یکى شه
کاش رویا جزئى از حقیقت بود
ازش نمیپریدم زود
هنوزم حس میشه اینجایى

---------------
نزدیک ترینى ولى از دور
از یه جا بغض گلو گیرته ولى ترجیحت نه گفتنه
از یه جا دیگه زندگى نمیکنى این فقط نمردنه
یکیو دارى که دیگه نداریش پس هیچ چیزى نداره فرق
یه جا به بعد یه جا به بعد فقط میشى قفلى از رو یه جا به قبل
گفتى نبودنم برات سخته
ولى روزامونو مینویسى تموم هفته
دیگه ازین به بعد نمیدم حق بت
که بریزه ترست
راحت دارى میخوابى با خیال تختت
روزاى تلخت سیاهه سقت
کارى میکنم که بگیره دردت بساچه مغزت
میدونستم بد بین میشه

---------------
یه حسى که دائما ترسیم میشه
سهم من روزاى ابریش میشه
با تصویر تو آینه درگیر میشه
همه روزام سرد بى روح
همه فصلام زرد میموند
فراموش میکردى زود هر چى بود
نگو که حرفى موند