بشنو هــــــــــمسفر من از این قصه تلخ راه دشوار

ای تو تك چراغ این شب تار

این كه گذشتن از كنار قصه ها نیست

این كه یه تـــــــصویر از سقوط آدما نیست

ما بی تفاوت به تماشا نشستیم

ما خود دردیم این نگاهی گذرا نیست

سفر چه تلخه در امتداد اندوه

حس كردن مرگ لحظه ویرانی كوه

همپای هر بغض شكستن و چكیدن

از درد غربت بی صدا فریــــــــــــاد كشیدن

 

بشنو همسفر من با هم رهسپار راه دردیم

با هم لحظه ها را گریه كردیم

ما در صــــــــــــدای بی صدای گریه سوختیم

🌹🌹🌹

ما از عبور تلخ لحظه قصه ساختیم

از مخمل درد به تن عشق جامه دوختیم

تا عجز خود را با هم و بی هم شناختیم

تنهایی رفتیم به عجز خود رسیدیم

با هــــــــــــم دوباره زهر تنهایی چشیدیم

شاید در این راه اگر با هم بمانیم

وقت رسیدن شعر خوشــــــــــــبختی بخوانیم